அனலில் தோன்றிய அருட் புனலே + கதி என்றடைந்தேன் உனையே

உ

அனலில்  தோன்றிய அருட் புனலே
ஆலவாய் உறை அமுதே
இச்சை க்ரியை ஞானமே
ஈசனை வலம் வைத்த சுந்தரியே
உயர் நான்மாடக் கூடல் வாழ்வே
ஊழி முதல்வியே
எழில் மரகத வடிவே
ஏழு ஸ்வர ஒலியே
ஐந்தொழில் புரி அங்கயற் கண்ணியே
ஒப்பிலா பிள்ளைத் தமிழே
ஓங்கி உலகளந்த நாரணியே
ஔவையும் வள்ளுவனும் கண்ட ஆதியே 

நின்னடிமலர் என் சிரம் வைப்பாயே. 

உ

கதி என்றடைந்தேன் உனையே, சத்
கதி அளித்தென்னை காப்பாயே

என் துணை யென்றும்  நீயே,
தூய தமிழே! அன்னை மீனாளே

(சங்கபதும) நிதியெனக்கென்றும் நீயே
நந்நெறி வழி எனை நடத்திடு வாயே
ஜெகன் மாதா (என்) ஜெகத்குருவே,
ஜெகன் மோஹன சுந்தரியே, 

கிள்ளை மொழி கேட்டருள்பவளே, இப்
பிள்ளை முறை செவி மடுப்பாயே,
உன் திருக்கோயிலே என் ஸ்வர்க்கம்
என் உளமே உன் திருக்கோயில்

சிவம் சுபம்